به گزارش ایسنا، این محصول صوتی یک سیلندر حلقه‌ای شکل ضبط صدا است که از فلز جامد ساخته شده و در پارک ملی تاریخی توماس ادیسون نگهداری می‌شود.
توماس ادیسون که مخترع گرامافون است، این فایل صوتی را در پاییز یا زمستان سال 1888 در نیوجرسی آمریکا ضبط کرده بود.
این نمونه صوتی 123 ساله که یک ناشناس به خواندن آواز کودکانه کوتاه در آن پرداخته، از زمان مرگ ادیسون تاکنون شنیده نشده بود. این نمونه نشانگر یک دستاورد قابل‌توجه در تاریخچه اولیه فناوری ضبط صدا محسوب می‌شود.
این صفحه فلزی کاملا از شکل استوانه‌ای گرد خود درآمده و از این رو موزه‌داران تا چندی‌پیش قادر به کشف محتوی آن نبودند.
محققان برکلی با استفاده از فناوری اسکن نوری سه‌بعدی یک نمونه دیجیتالی از سطح صفحه ایجاد کردند. آنها سپس با این مدل دیجیتالی و با استفاده از شیوه‌های مدرن تحلیل تصویر توانستند صدا را بازیابی کرده و آنها را در قالب WAV ثبت کنند. در این بازیابی تنها بخشی از کلمات اول این آواز ناخوانا باقی ماند.
ادیسون در سال 1888 برای بازارسازی اختراع تازه خود یعنی گرامافون، در ابتدا تلاشش را صرف ساختن عروسک‌های سخنگو کرد. از آنجایی که هنوز شیوه تکثیر فایلهای صوتی به وجود نیامده بود، ادیسون با استخدام زنانی با صدای مناسب برای تولید هر میزان صدای ضبط‌شده مورد نیاز درعروسک‌ها اقدام کرد.
طبق گزارش‌های تاریخی، این اولین بار بود که افرادی برای ضبط صدا به کار مشغول می‌شدند. بیش از یک سال بعد در سال 1890، ادیسون توانست اولین عروسک سخنگو را به بازار عرضه کند. تا پیش از آن ادیسون از قلع برای ثبت صدا استفاده می‌کرد، اما در آن زمان طراحی خود را به کار با موم تغییر داده بود که این باعث شکست آن در بازار شد چرا که به دلیل شکنندگی صفحه‌ها، این عروسکها به سرعت خراب می‌شدند.
این ابزار اولین بار در سال 1967 در کشوی میز تحریر محل کار ادیسون پیدا شد. در برگه‌ای در کنار این مصنوع نوشته شده بود: سیلندر گرامافون قلعی (...)1 ضبط
این قطعه تنها نشانه از فناوری ضبط صدا از آن زمان تا کنون محسوب می‌شود.
